ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΚΛΕΙΩ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ

Στη χώρα της Σοκολάτας Ι

Η Νεράιδα Πραλίνα και το Μαγικό Φουντούκι

Εκδόσεις AMUSIC FREEATER, Αθήνα 2011, σσ. 50

Με το βιβλίο αυτό ανοίγεται ένας ακόμη δρόμος στο χώρο της φαντασίας και του υπερρεαλισμού για παιδιά

και ενηλίκους.

Η Κλειώ Φανουράκη, θεατρολόγος, ηθοποιός και όχι μόνο, μας καταθέτει την οργιώδη και δημιουργική φαντασία της, αλλά και τον πλούσιο συναισθηματικό της κόσμο, σ’ ένα κείμενο, γεμάτο με παραμυθιακά στοιχεία, με υπερρεαλιστική γραφή και διάθεση, αλλά και με διαλόγους και δομή, που πλησιάζει τον κόσμο του θεάτρου, με σκηνοθέτες και σκηνογράφους τα ίδια τα παιδιά, τους ίδιους τους αναγνώστες όποιας ηλικίας. Το κείμενο κατά σημεία διαθέτει ποιητική υφή και τα πεζά μέρη πλέκονται ονειρικά με κάποιες ποιητικές μουσικές νότες, όπως άλλωστε συμβαίνει και στα τραγούδια, που εμβόλιμα αναφύονται στις σελίδες του βιβλίου, με χιουμοριστική χροιά.

Η εικονογράφηση του Μιχάλη Μόσχου είναι καταπληκτική, συνάδει με το περιεχόμενο, απογειώνει τη φαντασία του αναγνώστη, κοσμεί τις σελίδες του βιβλίου και κατά σημεία κυριαρχεί του κειμένου.

Η αφηγηματική ικανότητα της Κλειώς Φανουράκη είναι εμφανής. Με γλώσσα και ύφος απλό και κατανοητό, δομεί την αφήγησή της αριστοτεχνικά, παίζοντας με τις λέξεις, τις φράσεις, τους διαλόγους, δημιουργώντας εικόνες, και κατά σημεία υπερβαίνοντας τα καθιερωμένα και γνωστά παραμυθιακά μοτίβα.

«Ανεπαισθήτως», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, στο κείμενο μπαίνει ως προβληματισμός και ως αίτημα η Ανακύκλωση, η καθαρή θάλασσα και οι καθαρές ακτές. Έτσι, λες αυτά τα θέματα να ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας, τα τόσο ζωτικά και προαπαιτούμενα για τη ζωή και την υγεία μας, για την προστασία του περιβάλλοντος και την οικονομία.

Κυρίως, όμως, το κείμενο έχει ως υπόβαθρο την αγάπη της συγγραφέα στη σοκολάτα και στα σοκολατοειδή παρασκευάσματα, με συνοδεία φουντουκιών, συνθέτοντας ένα παραμύθι αγάπης, όπου η νεράιδα Πραλίνα ψάχνει να βρει το φίλο της Φουντούκη ή Φουντίνγκο (το Μαγικό Φουντούκι), που χάθηκε και που τελικά μεταμορφώθηκε σε φουντουκιά, δίνοντάς μας ν’ αντιληφθούμε τη φυσική εξέλιξη και αέναη αλληλεξάρτηση – γέννησης και θανάτου και πάλι γέννησης – κάθε σπόρου και φυτού ή δέντρου. Έτσι, η Πραλίνα ψάχνει σε πέντε προορισμούς/κατευθύνσεις/ταξίδια για να τον βρει και ζει μέσα από περιπέτειες και απρόοπτα μια αναζήτηση ονειρική και μαγική, μα τόσο αληθινή και γνήσια.

Οι ήρωές της – άλλοι σημαντικοί και άλλοι ασήμαντοι και εφήμεροι (Νεράιδα Πραλίνα, Μαγικό Φουντούκι ή Φουντούκης ή Φουντίνγκο, Αόρατος Μουσικός, κυρία Τρουφάκη, σοκολατένιος ελέφαντας Πάρης, ελέφαντας Άρης, Σοκολάτα Φράουλα, Σταλαγμίτης ο αγγελιοφόρος, πολύχρωμος Παπαγάλος, Σοκολατένιος Γλάρος, παπαγαλόψαρο ή γαϊτανούρι, Κορραλία, Αγγελόψαρο η Ρίνα, Ρίνα η Καρδερίνα, Πλαγκτόν, κύριος Γεράσιμος ο βαρκάρης, Νεράιδα Εύφρη, Μάρκος Μάρκου Σοκολατάκης κ.ά.) είναι ολοζώντανοι, απρόοπτοι, υπερκινητικοί, σχεδόν μαγικοί, υπέροχοι, ονειρικοί. Ζουν και κινούνται ανάμεσα σε φανταστικές και μαγικές χώρες, που θα ήθελε ο καθένας μας να ζει, ξεφεύγοντας σαφώς από τη ζοφερή πραγματικότητα της ανέχειας, της ανεργίας και των μνημονίων, έστω για κάποιες ώρες: στη Νεραϊδοχώρα, στη Χώρα της Σοκολάτας, στο χωριό της Λευκής Σοκολάτας, στο σοκολατένιο χωριό της Φράουλας, στο Σπήλαιο «Πάρι», στο Βυθό, στον Κόλπο της Σοκολάτας Βύσσινο, στο Νησί της Σοκολάτας Κεράσι, στην Ακτή του Χαρτιού και του Πλαστικού κ.α.   

Ελπίζω ότι, παραθέτοντας δυο σύντομα αποσπάσματα του κειμένου, ο αναγνώστης θα μπει κάπως στο κλίμα και στη μαγεία της αφήγησης:

«Η Νεράιδα Πραλίνα έφυγε μαγεμένη από το σπήλαιο που βρισκόταν στη νότια πλευρά της Χώρας της Σοκολάτας, εκεί που οι φραουλίτσες συγκατοικούσαν με τους σοκολατένιους ελέφαντες, Ήταν η πρώτη φορά που την άκουσα να τραγουδάει. Η φωνή της αντηχούσε σε όλο το σπήλαιο και έκανε τον αρχαιότερο σταλακτίτη του σπηλαίου να ζωντανέψει για μια στιγμή και να της απαντήσει με μια σταγόνα νερό που έπεσε από τη μύτη του, συγκινημένος καθώς ήταν μαζί της.» και

«Ήξερε πως ο κύριος Γεράσιμος ο βαρκάρης θα την έβγαζε στην Ακτή του Χαρτιού και του Πλαστικού, στο μέρος της Χώρας που τα πάντα ήταν κατασκευασμένα από ανακυκλώσιμα υλικά, και έτσι αμέριμνη βυθίστηκε για λίγο στον ύπνο… Εξάλλου (στο παρελθόν), η Πραλίνα είχε αποκοιμηθεί πολλές φορές στα ξύλα της συγκεκριμένης βάρκας, ενώ ο κύριος Γεράσιμος συνέχιζε να απαγγέλλει στο Μαγικό Φουντούκι τα ποιήματά του για τα άστρα, το ψάρεμα και το βυθό, όσο τους μετέφερε στις παραλίες των καλοκαιρινών τους διακοπών. Τα όνειρά της εκεί μέσα λοιπόν ήταν ασφαλή, αλμυρά και νοσταλγικά.»

Στο άμεσο μέλλον ελπίζω ότι θα διαβάσουμε το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Στη χώρα της Σοκολάτας»: Η Νεράιδα Εύφρη(ν) και ο Σοκολατένιος Γλάρος. Το αναμένουμε…

Δρ. Θανάσης Ν. Καραγιάννης

e-mail: thkaragia@gmail.com

http://theatrodysseia.blogspot.com