Αλέξανδρος Αργυρίου

Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και

η πρόσληψή της στους δύστηνους καιρούς (1941-1944)

Τόμος Γ΄

Καστανιώτης, Αθήνα 2003, σ. 405

Ο καταξιωμένος και έγκυρος ιστορικός της ελληνικής λογοτεχνίας, Αλέξανδρος Αργυρίου, προσέφερε στο αναγνωστικό του κοινό τον Γ΄ τόμο της Ιστορίας της ελληνικής λογοτεχνίας. Μιας ιστορίας η οποία συγκεντρώνει τα δικά της, μοναδικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στοιχεία, με τα οποία γράφει τη δική της πορεία στο χώρο της Λογοτεχνίας μας, της Ιστορίας, της Κριτικής Λογοτεχνίας, αλλά και της Θεωρίας της Λογοτεχνίας.

Ο Αργυρίου είναι ένας καινοτόμος και ιδιόρρυθμος ιστορικός της λογοτεχνίας. Απελευθερωμένος από συμβάσεις, δεν ακολουθεί την πεπατημένη, έχοντας στέρεα και βαθιά γνώση του χώρου της λογοτεχνίας, παραβιάζει κάθε κανόνα δομής των προγενεστέρων ιστοριών, εκφράζει με παρρησία τις απόψεις του, οι οποίες – κατά σημεία – μπορεί να θεωρηθούν αιρετικές ή τολμηρές. Δείχνει μια βεβαιότητα για την ορθότητα των απόψεών του, κι αυτό διακρίνεται στα κείμενά του, αποτολμά κρίσεις με απόλυτο ορισμένες φορές τρόπο, χωρίς ν’ αφήνει περιθώρια, ίσως, στον αναγνώστη του για να ερευνήσει σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος το θέμα, να καταφύγει και σε άλλες πηγές, όπου ενδεχομένως να συναντήσει διαφορετικές κρίσεις. Τα ιστορικά, αποδεικτικά στοιχεία που παραθέτει είναι ποικίλα και ατράνταχτα, αποτέλεσμα μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας. Οι πηγές του αξιόπιστες. Η κρίση του ισχυρή και πηγάζει με σοφία από την πολύχρονη εμπειρία του στο χώρο. Τον θεωρώ στο είδος του μεγάλο δάσκαλο, πανεπιστημιακό καθηγητή «άνευ χαρτοφυλακίου», γιατί γνωρίζει άριστα την ελληνική γλώσσα, έχει ικανότητα να γράφει θαυμάσια κείμενα, με υποδειγματική δομή και εξαίρετο ύφος, έχει μεταδοτικότητα και ζηλευτή μαεστρία παρουσίασης διαφόρων θεμάτων, καταστάσεων, προσώπων, λογοτεχνικών έργων και κριτικών, με εύληπτο και εύπεπτο τρόπο. Είναι ένας ερευνητής διαστάσεων, όσο ελάχιστοι. Ο αναγνώστης του περιπλανιέται σε τόπους, εποχές και καταστάσεις της ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, συναντά, γνωρίζει και «συνδιαλέγεται» με αξιόλογους δημιουργούς και πνευματικούς ανθρώπους των Γραμμάτων μας, με ευχαρίστηση και ενθουσιασμό. Ο Αργυρίου είναι ικανός να ενεργοποιήσει τον αδιάφορο και αδαή, και να τον κάνει όχι μόνο να μετέχει, αλλά και ν’ αγαπήσει τη λογοτεχνία μας. Η ιστορία, όταν παρέχεται από έγκριτους και χαρισματικούς ιστορικούς, βοηθάει τον άνθρωπο και τον πολίτη πολλαπλά, βοηθάει τον εκπαιδευτικό και τον μαθητή, ιδιαίτερα.

Στο παρόν βιβλίο, ο ιστορικός Αλ. Αργυρίου συνεχίζει το συναρπαστικό ταξίδι του στο χτες της λογοτεχνίας μας, και πιο συγκεκριμένα  κατά την περίοδο 1941-1944. Στους δυο πρώτους τόμους της ίδιας ιστορίας, ο Αργυρίου ασχολείται με την ανάπτυξη και εξέλιξη του λογοτεχνικού φαινομένου κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου (1918-1940). Με την ίδια μέθοδο, αλλά και με την ίδια συνέπεια ερευνά και εδώ μέσα από τις πηγές, «την ιστορική και συγκριτική εικόνα των ρευμάτων της λογοτεχνίας, των ίδιων των έργων στη συνάφειά τους με τα σύγχρονα έργα των συνηλίκων, των πρεσβυτέρων και των νεοτέρων, και τη στάθμισή τους από τη σύγχρονή τους κριτική, η οποία τα κρίνει και τα αποκρυπτογραφεί με τα εφόδια και την προσληπτικότητα της εποχής εκείνης, αποτυπώνοντας την πρώτη τους ανάγνωση και τις ποικίλες εκτιμήσεις τους.»

    

               ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ